Sjtadsvastelaovendvereniging D’n Uul is de club van de binnenstad en ziet zichzelf graag als ‘de’ carnavalsvereniging van Roermond. VV De Veldjmuus is de club van de volkswijk Roermondse Veld aan de andere kant van de spoorbomen, euver de breer. Twee verenigingen, twee soorten Roermondenaren. D’n Uul is ietsje ouder dan De Veldjmuus, maar niet meer dan een paar maanden. Al bijna 90 jaar bestaat er tussen de twee clubs een gezonde en soms felle rivaliteit. Grote broer D’n Uul staat soms op zijn strepen, kleine broer De Veldjmuus is soms niet te beroerd voor speelse pesterijtjes. En wie daarover iets schrijft (zoals ik nu) moet op zijn woorden passen!
Zoveel prinsen …
Het Guiness Book of Records heeft geen afdeling ‘prinsdichtheid per hoofd van de bevolking’. Als die er ooit wél komt, maakt Roermond kans op een vermelding als recordhouder. Veel wijken van de stad hebben hun eigen carnavalsvereniging, en die hebben allemaal een eigen prins en meestal een jeugdprins. Dan zijn er de carnavalsverenigingen van de dorpen en kernen in de vroegere gemeenten Maasniel, Herten en Swalmen, en die hebben ook allemaal een eigen prins en meestal een jeugdprins. En verder zijn er nog sportverenigingen, verzorgingshuizen enzovoort, en die hebben vaak óók nog een prins of een prinses. Dat telt aan. Het inwoneraantal van de gemeente Roermond stijgt nog steeds, maar de bevolkingsgroei blijft achter bij de prinsengroei.
… zoveel sleutels
De oorsprong van die hoge prinsdichtheid ligt in 1948. Tot dat jaar was er maar één prins carnaval, de prins van D’n Uul. Maar in 1948 kozen De Veldjmuus een eigen prins: prins Toon I. Op een foto uit dat jaar is hij te zien met zijn Raad van Elf en zijn breer (spoorbomen). Niet veel later werd in Roermond de derde vereniging opgericht, KV Koelbertus, die in 1955 haar eerste prins uitriep. Maasniel, toen nog een zelfstandige gemeente, had toen al zijn eigen prins van VV De Katers. Zo groeide de vastelaovend-royalty steeds verder aan.
Traditiegetrouw gaf de burgemeester bij het begin van de vastelaovend de sleutel van de stad over aan de prins van D’n Uul. Maar in de jaren zeventig – een tijd van democratisering – kregen de prinsen van alle verenigingen van de SRV (de Samewirkende Remunjse Vastelaovesvereniginge) hun eigen sleutel. De trotse Uul (uit de binnenstad) moest de heerschappij over de stad opeens delen met Veldjmuus (van het Veld), Katers (van Maasniel), Kaketoes (van de Kapel en de Kemp), Tuinhagedisse (van Leeuwen-Broekhin), Nachtegale (van Asenray) en nog meer – een hele dierentuin vol. Pas na een periode van alternatieve sleuteloverdrachten legde D’n Uul zich neer bij deze nieuwe werkelijkheid.
Verbroedering
Gelukkig is het carnaval geen strijdtoneel om conflicten uit te vechten, maar een feest van verbroedering. In 1995 vierde Dré Peters zijn 2x11-jarig jubileum als vorst van De Veldjmuus. Hij droeg toen een pak gemaakt door Ton Nizet en kreeg een vorstenkruis gemaakt door Nico Engels – allebei oud-prinsen van … D’n Uul! Bovendien zit diezelfde vorst Dré van De Veldjmuus sinds 2010 samen met vorst Dirk (Franssen) van D’n Uul voor dezelfde partij in de gemeenteraad. Rivalen tijdens de vastelaovend, vrienden in de politiek.
Grote foto: Raad van Elf van De Veldjmuus met prins Toon I (1948).