|
Geboren |
26 april 1891 Venlo |
|
Gedeporteerd |
|
|
Vermoord |
28 mei 1943 Sobibor |
|
Adres |
Godsweerdersingel 13, Roermond |
|
Familie |
Dochter van Mozes Francken en Elisabeth Sanders, zuster van Regina Elisa Francken en Caroline Francken |
Hendrica Francken was de oudste van vier zussen, waarvan de jongste op éénjarige leeftijd overleed. Hendrica had een lichamelijke handicap. Ze werd handelaarster in Venlo en Amsterdam en bleef ongehuwd. Vanaf 1935 verbleef zij te Sittard als dienstbode in het huis van haar zus Regina (Gien) Wolf-Francken. In januari 1942 verhuisde Hendrica naar Roermond. Daar woonde ze anderhalf jaar bij het gezin van Paul Nathan. Op 25 augustus 1942 kreeg zij een oproep zich die dag te melden bij de SiPo in Maastricht. Diezelfde avond mocht ze echter weer terugkeren naar haar woonplaats omdat ze invalide was. Na de deportatie van het gezin Nathan vond ze in maart 1943 een onderkomen bij het echtpaar Manuel Bloemendaal en Rosine Nathan, maar al na een maand moest ze zich opnieuw melden, nu in het Konzentrationslager Herzogenbusch (kamp Vught), waar ze te werk werd gesteld als kinderverpleegster. Hendrica Francken maakte deel uit van het dertiende transport bestaande uit 2862 personen dat vanuit Westerbork naar Sobibor vertrok. Haar zuster Gien en haar man werden ook vermoord, de jongste zuster Caroline overleefde de oorlog.
Links
Literatuur
- Hein van der Bruggen, ‘De ondergang van joods Roermond 1940-1945’, Spiegel van Roermond 14 (2006), p. 20-51
- Hein van der Bruggen, Aspecten van Joods Leven in Roermond en Midden-Limburg 1275-2018 (Hilversum 2021), p. 243, 246, 276