De Fallschirmjäger hadden schoppen gehaald. Op 26 december moesten twaalf veroordeelden richting Elmpt lopen, de schop moesten ze zelf dragen. Enkele vrouwen hadden al aan de Fallschirmjäger gevraagd of ze hun man mochten spreken. Telkens werd hun verteld dat het op dat moment niet kon. A. Smeets, gehuwd met Willem Winters, verklaarde na de oorlog: ‘Daar wij geen rust hadden en vreesden dat onze mannen inmiddels zouden worden weggevoerd, gingen wij wederom naar de Nassaustraat. Op de hoek van de Gulickerstraat echter kwam een vrouw, die ons zei: ‘Daarginds gaan mannen onder geleide van Duitsers’. Wij liepen toen door de Mauritsstraat naar de Minister Beversstraat en zagen daar onze mannen weggevoerd worden. De meeste mannen droegen een schop. We zijn de mannen gevolgd tot in Maasniel, daarna ben ik naar huis gegaan naar de kinderen’.
De twaalf jongens en mannen werden geëxecuteerd, net over de grens op Duits grondgebied onder Elmpt. H. van Melick woonde op Nassaustraat 59 en had vanaf november inkwartiering van Fallschirmjäger en verklaarde: ‘Op 26 december tegen de schemering zijn enkele Fallschirmjäger in de richting Maasniel gegaan. Zij bewaakten een groep mannen. Omstreeks 20.00 uur die avond kwamen Hans Lade en Johnny Hay terug in onze woning. Ik heb toen aan de beide gevraagd waar zij met de mannen naartoe waren gegaan. Johnny Hay vertelde toen dat hij het bevel had gevoerd over de soldaten, die het doodvonnis moesten voltrekken. Hij vertelde dat de mannen waren doodgeschoten aan de voet van de Elmpterberg. De mannen hadden eerst zelf hun eigen graf moeten graven, daarna werd hun gevraagd wat hun laatste wens was. De mannen hadden hierop gezegd te willen bidden. Dit werd hun toegestaan. Vervolgens moesten zij met vier man aantreden voor de kuil en werden neergeschoten. Na de eerste vier mannen waren er nog eens vier en vervolgens nog vier op dezelfde manier neergeschoten.’
De Duitse assistent-arts Wilhelm Moll moest vaststellen of de veroordeelden ook werkelijk dood waren. De Fallschirmjäger hadden een fles cognac meegekregen die zij ter plaatse leegdronken nadat hun beulswerk verricht was. Deze fles smeten zij bovenop de doodgeschoten twaalf mannen. Daarna werd het graf dichtgegooid. Woensdag 27 december ’s avonds kwamen weer enkele Duitsers op dezelfde plaats met twee jonge mannen. De een was Hubertus Selder en de ander was de Pool. Ook zij werden doodgeschoten en begraven.
Door Eric Munnicks