Door John Vaessen

Johanna Catharina Antoinetta (Netje) Pieters (1899-1967) was een dochter uit het gezin Pieters-van Reuth, dat verder nog bestond uit vier zonen. De familie Pieters woonde vanaf 1908 aan de Heinsbergerweg 14 in de Roermondse wijk Kapel in ’t Zand, waar vader Pieters tussen zijn woning en de aangrenzende tuinmuur van het redemptoristenklooster een beeldhouwatelier liet bouwen. Later zou dochter Netje Pieters in het ouderlijk huis nog jarenlang een PTT-postagentschap runnen. Die locatie deed niet alleen dienst als postkantoortje, maar ook als een soort ‘praathuis’ waar menig lokaal nieuwtje onderling gedeeld werd.

Eerste Heilige Mis

Een jongere broer van Netje Pieters was Hermanus Antonius Hubertus (Ton) Pieters (1906-1997), die in 1935 te Wittem tot priester gewijd werd en als pater redemptorist (CSsR) op 7 september van dat jaar zijn eerste Heilige Mis opdroeg in de Kapel in ’t Zand. Later zou hij als emigrantenpastoor een groot deel van zijn leven doorbrengen in het westen van Australië. Ter gelegenheid van het opdragen van zijn eerste Eucharistieviering nam zijn zus Netje het initiatief tot het aanleggen van een bloementapijt in het nabijgelegen Kruiswegpark. Vele vrijwilligers, waaronder kinderen, plukten daarvoor bloemen in de velden rondom de Kapel in ’t Zand. Vele jaren zou deze traditie als besjloet van het bedevaartseizoen gehandhaafd blijven, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarna raakte ze op de achtergrond. Naar aanleiding van het 100-jarig bestaan van de Kapel in zijn huidige vorm werd in 1995 door een aantal Kepelse dames het initiatief genomen de traditie van het leggen van een bloementapijt in ere te herstellen. Er werd een werkgroep gevormd van tientallen vrijwilligers die er voor zorgden dat er ieder jaar weer een kleurrijk bloementapijt ontstond, bestaande uit twaalf meestal religieuze onderwerpen. De benodigde bloemen werden vanaf toen door kwekerijen en bloemisterijen uit de omgeving geschonken, maar er werd ook gebruik gemaakt van zelf bij elkaar gezochte materialen. Vanaf Open Monumentendag in september tot en met de donderdag daarna is het bloementapijt jaarlijks in het Kruiswegpark te Roermond te bezichtigen. Helaas kon vanwege de coronapandemie in 2020 de 25ste naoorlogse editie van het bloementapijt, evenals de viering van het 100-jarig bestaan van het Kruiswegpark, geen doorgang vinden.

Beeldhouwer Theo Pieters

De vader van Netje Pieters, de in 1867 in de Pelserstraat te Roermond geboren Theodorus Hubertus (Theo) Pieters, ging in 1890 werken als leerling-beeldhouwer bij de kunstwerkplaatsen van Pierre Cuypers. Hij zou nog meegewerkt hebben aan de wederopbouw van kasteel De Haar in Haarzuilens. Inmiddels trouwde hij met de uit het Brabantse Oosterhout afkomstige Johanna van Reuth (1869-1944). In zijn eigen beeldhouwatelier aan de Heinsbergerweg voerde hij opdrachten voor Cuypers, de paters redemptoristen en particulieren uit. Het nog bestaande beeld van Sint-Clemens (de verspreider van de Congregratie van de Redemptoristen) in de aangrenzende kloostertuin is door hem vervaardigd; Pieters heeft het op de sokkel gesigneerd. Wegens gebrek aan opdrachten stopte hij in 1915 met beeldhouwen en liet hij zich inschrijven als groothandelaar in textiel.

Theo-Pieters-en-zijn-gezin

Theo Pieters overleed op 7 mei 1940. Op de historische datum 10 mei 1940, de dag van de Duitse inval, vond (zoals destijds vaker gebruikelijk was) al om vijf uur ’s morgens zijn begrafenis op het Oude Kerkhof plaats. Rond 03:45 uur passeerde een Duits regiment de grens bij Roermond. Duitse soldaten verschansten zich vervolgens op en nabij de begraafplaats en vuurden in de richting van de stad. De familie Pieters trok zich voor het lezen van de requiemmis snel terug in de Kapel in ’t Zand, terwijl de grafdelvers de kist ijlings in het pas gedolven graf lieten zakken. Voor zover bekend is er nooit een steen op het graf geplaatst en is het graf pas later gemarkeerd.

Netje Pieters is in 1967 begraven op de algemene begraafplaats ‘Tussen de Bergen’. Haar graf is geruimd.

Ontleend aan John Vaessen, ‘Dood, maar niet vergeten’. Graven en grafkelders op ‘den Aje Kirkhaof’ in Roermond (Roermond 2019) en T. Pieters, Een beeldhouwer uit Roermond (Den Helder 1995); foto bloementapijt: fotoarchief Rob van Deurzen