Door John Vaessen
Op het Oude Kerkhof in Roermond bevindt zich de laatste rustplaats van de Britse ingenieur major Morris Louis Kimbell (1881-1972). Vanwege zijn betoonde moed tijdens de Eerste Wereldoorlog werd aan hem de hoogste Britse onderscheiding, het Victoria Cross, uitgereikt. Deze is vergelijkbaar met de Nederlandse Militaire Willemsorde, maar wordt hoger aangeslagen omdat er minder vaak zijn verleend. Vanwege zijn huwelijk met de Roermondse Leonie Dahmen kwam hij in de bisschopsstad terecht, waar hij tot zijn overlijden zou blijven wonen.
Goede contacten met het Britse koningshuis
Morris Kimbell werd geboren in het Engelse Chichester (graafschap West Sussex). Gedurende de Eerste Wereldoorlog vocht hij op het vasteland met de vijand in zicht in de loopgraven en raakte daarbij zwaar gewond. Een deel van zijn schedel raakte verbrijzeld en werd tijdens een operatie in een Parijs’ ziekenhuis vervangen door een prothese uit edelmetaal. Na afloop van deze oorlog is hij in diplomatieke dienst getreden. In die periode kreeg hij opdracht een zeer vertrouwelijk bericht van koning George VI naar Egypte te brengen. Edward VIII, later hertog van Windsor, die vanwege zijn huwelijk met de gescheiden Amerikaanse Wallis Simpson afstand van de troon gedaan heeft, kende hij heel goed.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog maakte Kimbell kennis met de in Keulen wonende chemicus Hermann Joseph Otto Hilgers en zijn in Roermond geboren echtgenote Maria Josephina Leonie Dahmen (1873-1948). Na het overlijden van Hilgers en zijn eervol ontslag uit het leger, trad Kimbell vervolgens op 3 november 1921 te Roermond in het huwelijk met de zeven jaar oudere weduwe Leonie en vestigden zij zich aan de Willem II Singel 61.
Hier ontving hij in het geheim kort vóór aanvang van de Tweede Wereldoorlog diverse Britse generaals. Inmiddels had hij de reeds vermelde Victoria Cross onderscheiding ontvangen, waaraan vele privileges verbonden waren. Zo ontving hij van koning George VI, de vader van de onlangs overleden koningin Elisabeth II, naar aanleiding van zijn huwelijk met Leonie een gelukstelegram. In 1937 werd hij uitgenodigd aanwezig te zijn bij de kroning van de koning en was er voor hem een plaats gereserveerd in Westminster Abbey. Bij een staatsbezoek van koningin Elisabeth aan Nederland in 1958 stond de naam van ‘mister’ Kimbell eveneens op de gastenlijst.
Tweede Wereldoorlog
Onmiddellijk na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd Morris Kimbell op 15 mei 1940 door de Duitsers opgepakt en in Aken gevangengezet. Tot zijn vrijlating, op de dag af vijf jaar ná zijn gevangenneming, heeft hij in een krijgsgevangenenkamp en meerdere gevangenissen in Duitsland gezeten. Naar later bleek gebeurde dit uit voorzorg om hem te beletten eventueel als spion voor de Engelse geheime dienst te gaan werken. Kennelijk waren zijn verdiensten voor het Verenigd Koninkrijk bij de bezetter bekend.
Markant
Vanwege zijn opmerkelijke verschijning (strohoedje, goudomrand brilletje en wandelstok) werd hij een markant persoon in het stadsbeeld van Roermond. Hier was hij volledig ingeburgerd en zelfs lid van de ‘Groote Sociëteit’. Het vriendelijk aanspreken van passanten met de vraag ‘How are you?’ leverde hem tot zijn dood de bijnaam op ‘Mister Kimbell, how are you?’. Zijn huwelijk met Leonie Dahmen, dochter van het Roermondse graanhandelaarsechtpaar Dahmen-Tissen, bleef kinderloos. Na beëindiging van de Eerste Wereldoorlog ging zijn gezondheid langzaam maar zeker achteruit. Er kwamen nog steeds granaatsplinters uit zijn lichaam en af en toe raakte hij als gevolg van zijn hersenoperatie in coma. Ondanks zijn lichamelijke handicaps bleef hij opgewekt van aard. Door zijn vrouw begeleid op de piano zong hij graag Engelse liedjes, zoals ‘Roses are shining in Picardy’, waarbij het geluid in zijn geopereerde schedel resoneerde. Leonie Kimbell-Dahmen overleed in 1948. Morris Louis Kimbell bleef zelfstandig in het grote huis aan de Willem II Singel wonen, maar deelde dit later met een Engels lerarengezin. Uiteindelijk werd hij opgenomen in het toenmalige sanatorium in Horn waar hij in 1972, 91 jaar oud, overleed. ‘Old soldiers never die, they only fade away’.
Bronnen: Tita Dahmen, Herinneringen aan mijn jeugd in Roermond (privéuitgave Ch. Bongaerts 1996), John Vaessen, ‘Dood, maar niet vergeten’. Graven en grafkelders op ‘den Aje Kirkhaof’ in Roermond. Met dank aan Charles Bongaerts, Rosmalen.
Grote foto: John Vaessen.