In de gemeenteraad hadden de linkse partijen nooit een meerderheid, al kwamen ze daar in 1986 dicht bij. Er waren samenwerkingsverbanden van landelijke linkse partijen en één kritische lokale partij, Raad ’70 van Tine Druncks-Weijling.
Een lawine aan initiatieven
Maar vooral waren er allerlei actiegroepen, werkgroepen, stichtingen en overlegorganen actief. Alleen al de vrouwenbeweging telde een stuk of vijftien clubs en clubjes. Een eerste feministisch initiatief was de vrouwentelefoon, in 1976. Een jaar later begon het Vrouwencafé. Binnen Limburg liepen de feministen in Roermond voorop. Ook waren er allerlei wijkgroepen die zich sterk maakten voor leefbaarheid en huurdersbelangen. En verder was er de Wereldwinkel, de Vredeswerkgroep Roermond, de Roermondse Energie- en Miljeugroep (REM), de Limburgse Immigratiestichting, de Werkgroep Ruimte, de Katholieke Werkende Jongeren (KWJ), het Jongeren Advies Centrum (JAC), jongerencentrum S’61, het Bureau voor Rechtshulp, het Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking (COS), het Centrum Oriëntatie Latijns Amerika (COLAM), de Jonge Kerk, het Filmhuis… Veel mensen waren actief in meerdere clubjes tegelijk.
De Roermondse Aktie Krant (RAK)
In januari 1979 brachten de Twintig Groeperingen de eerste Roermondse Aktie Krant uit, kortweg de RAK, tien pagina’s dik. De redactie typte de artikelen op een typmachine en plakte hier en daar krantenknipsels, cartoons en zelfgemaakte tekeningen in. De koppen van het eerste nummer waren met de hand in viltstift geschreven, maar al vanaf aflevering 2 werden er ‘professionele’ koppen gemaakt met wrijflettertjes. Alle exemplaren werden gestencild of gefotokopieerd, meestal op kringlooppapier. De RAK verscheen eerst elk kwartaal, daarna wat onregelmatiger.
Het allereerste artikel beschreef verontwaardigd hoe de Katholieke Werkende Jongeren de ‘openbare’ jubileumvergadering van de Limburgse Werkgevers Vereniging hadden willen bezoeken. Ze wilden daar protesteren tegen de ontduiking van het minimum jeugdloon. De actie was verhinderd door personeel van de Oranjerie en de politie. Ook andere artikelen waren kritisch van toon. Een keus uit de onderwerpen: sloopplannen voor monumentale panden, de COC-demonstratie tegen bisschop Gijsen op de eerste Roze Zaterdag, een inzamelingsactie voor ontwikkelingsprojecten in Uruguay, verzet tegen uithuiszettingen, een verblijfvergunning voor de Marokkaanse jongen Lahbib Ahammar, een praatgroep voor dienstweigeraars, achterstallig onderhoud bij St. Jozef (nu Wonen Zuid), de zoektocht naar een onderkomen voor het Vrouwenhuis, een actie tegen NAVO-straaljagerlawaai, het gevaar van treintransporten met giftige stoffen, sociale activiteiten voor arbeidsongeschikten, een zelfhulpgroep voor eetverslaafden en een aankondiging van het VROUWenFILMenFESTIVAL. En dat alles alleen al in 1979!
Het einde
De linkse krachtenbundeling in de Twintig Groeperingen en de RAK had soms resultaat. Sloopplannen werden gewijzigd, de leefbaarheid in de wijken verbeterd, de lokale politiek kreeg oog voor vrouwenemancipatie en subsidieerde sociale initiatieven. Maar na een jaar of vier raakte de schwung eruit. De misstanden raakten een beetje op, er bleef steeds minder over om aan de kaak te stellen. De RAK veranderde van een actiekrant in een mededelingenblad. Na 27 afleveringen en één special kwam het einde. Het Gemeentearchief Roermond bezit een bijna complete serie (kijk onder 4. Pers in Roermond en omgeving), alleen nummer 22 en 23 uit 1983 ontbreken. Als u die thuis nog ergens heeft, houden we ons aanbevolen!