Door John Vaessen
Herberg De Waerelt in Wageningen bestaat reeds vanaf 1669, deed in eerste instantie dienst als stopplaats voor reizigers en later als halte van de stoomtrein tussen Utrecht en Arnhem. Sinds 1945 staat hotel De Wereld bekend als de plaats waar de capitulatie van de Duitse bezetter voorbereid werd. Eén van de eigenaren van dit logement was ooit Barbara Steuk (1870-1938), die zich na haar huwelijk met de Roermondenaar Jacques Snackers (1856-1928) in Roermond zou vestigen.
Op 5 mei 1945 trof de Canadese generaal Foulkes de Duitse kolonel-generaal Blaskowitz in hotel De Wereld om te onderhandelen over de overgave, waarbij ook prins Bernhard als bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten aanwezig was. Na de Tweede Wereldoorlog raakte het hotel als horecagelegenheid in verval. In 1994 werd de Stichting Nationaal Erfgoed Hotel De Wereld opgericht met als doel dit historische pand en zijn geschiedenis te behouden. In 2004 werd de restauratie van hotel De Wereld voltooid en het gebouw weer ingericht als hotel. Helaas hebben de huidige eigenaren de bedrijfsactiviteiten in verband met de coronacrisis moeten staken en kwam het pand op 1 juli 2020 weer in handen van de voornoemde stichting, die zal trachten het hotel draaiende te houden, in afwachting van een nieuwe exploitant.
De familie Steuk was van 1814 tot 1951 eigenaar van herberg De Waerelt, later hotel De Wereld. Jacques Napoleon Snackers was de jongste zoon van het echtpaar Jan Willem Snackers en Catharina Fleischeuer, geboren in Oirsbeek, gemeente Schinnen. Zijn oudere broer was Jan Godfried Snackers, die in 1880 zou trouwen met Berndiena Stottelaar (1848-1894). Zij was sinds 1880 uitbater van hotel De Wereld en eerder gehuwd geweest met de ijzerhandelaar Gerard Steuk, die in 1879 was overleden. Deze Gerard Steuk was op zijn beurt ook eerder getrouwd geweest en wel met Johanna Nales (1845-1873). Uit dit huwelijk was in 1870 Wilhelmina Johanna Barbara Steuk geboren, die in 1891 in het huwelijk zou treden met de veertien jaar oudere Jacques Snackers, een broer van haar stiefvader dus. Hij was directeur van de Roermondse Rijksdagnormaalschool, de voorloper van de kweekschool, opleidingsinstituut voor onderwijzend personeel aan een lagere school. Daarvoor was hij als hoofd verbonden aan de Tweede Openbare School gelegen aan het Munsterplein. Ook was hij voorzitter van de Ambachtschool en de School voor Nuttige en Beeldende Kunsten.
Jacques Snackers was een veelzijdig persoon. Naast het leraarschap publiceerde hij en was hij musicus. Publicaties van zijn hand waren onder meer in 1912 ‘Naklanken van het 32ste Taal- en Letterkundig congres te Antwerpen’, over het leven en werken van de Heerlense dichter Johan Michiel Dautzenberg (1808-1869), in 1916 een ‘Catalogus van de boekwerken toebehorende aan Limburg, Provinciaal Genootschap voor Geschiedenis, Taal en Kunst, gevestigd te Roermond’ en een beschouwing over ‘Heynrijck van Veldeken en de Sint Servatius Legende’.
In Roermond is Snackers echter het meest bekend geworden als voorzitter van het Roermonds Mannenkoor, welke functie hij bekleed heeft van 1890 tot aan zijn overlijden in 1928. Als motto had hij: ‘Het hoofddoel van het koor is veredeling van de kunst’. Tijdens zijn voorzitterschap werd begin 1903 het verzoek ingediend om koninklijk erkend te worden. Voor al zijn verdiensten werd hij benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Het echtpaar Snackers-Steuk kreeg twee kinderen: Jan Willem Snackers (1892-1973) en Johanna Bernardina Wilhelmina Snackers (1893-1936). Jacques Snackers en Barbara Steuk woonden aan de Neerstraat 40, maar overleden beiden in het Sint-Antoniusziekenhuis te Helmond. Op het Oude Kerkhof in Roermond is hun laatste rustplaats te vinden onder een opvallende tombe.
Ontleend aan John Vaessen, ‘Dood, maar niet vergeten’. Graven en grafkelders op ‘den Aje Kirkhaof’ in Roermond (Roermond 2019) en Gemeentearchief Wageningen, Veluwse geslachten
Foto’s: Gemeentearchief Roermond en Gemeentearchief Wageningen